O Rasie

HISTORIA POWSTANIA

Historia powstania ragdolli, jest zawiła i owiana legendą. I choć istnieje ich nawet kilka to nie dokońca w nie wszystkie można wierzyć. Przedstawimy wam najbardziej prawdopodobną wersję ich powstania.

Twórczynią Ragdolli jest Ann Baker, która w żyła latach 60 ubiegłego wieku w Kalliforni. Początkowo Ann hodowała persy i dokarmiała koty z ulicy. I to właśnie na niej, znalazłą ją, kotkę imieniem Josephine, można powiedzieć matkę wszystkich ragdolli. Josephine była dzikim kotem, ona i jej potomstwo nie pozwalało do siebie podejść. Jak to bywa często na ulicy, przy ruchiwej drodze, kotka została potrącona. Na szczęście Ann zaopiekowała się nią - i od tego momentu wszystko się zaczęło. Po oswojeniu kotki i wyleczeniu jej kocięta które rodziła wykazywały niezwykłą właściwość. Brane na ręce stawały się wiotkie i bezbronne jak szmaciane lalki. I od tego właśnie wzięła się ich nazwa, z ang. Ragdoll oznacza właśnie szmacianą lalkę. Po nad to były bardzo przyjazne i łagodne. Ann zaczęła krzyżować Josephine - (kotka z wyglądu była podobna do Angory), z innymi kotami prawdopodobnie były to birmy,persy a nawet koty burmskie.


CHARAKTER

Socializacja maluchów. Mały Wiktor był wniebowzięty!

Ragdoll to kot przyjaciel, pozbawiony agresji, czuły, ufny. Lubi być brany na ręce, a gdy jest wyluzowany na prawdę sprawia wrażenie szmacianej lalki. Ragdolle są bardzo inteligentnymi kotami,  towarzyszą swoim opiekunom w codziennych czynnościach. Lubią sobie poczytać, pogadać, zamiatać podłogę. Zazwyczaj to bardzo ciche kociaki, ale lubią czasem głośniej zaznaczyć swoją obecność. Jak żadne stworzenie, tak i Ragdolle nie lubią samotności. Mogą żyć na małej przestrzeni (z wrodzoną sobie skromnością nie będą protestowały), ale nie zostawiajmy ich samych, bo kocie serce i koci grzbiet lubią pieszczoty. To koty stosowane w felinoterapii. Felinoterapia to jedna z metod zooterapii, polegająca na kontakcie osoby poddawanej terapi z kotem. Wykorzystać ją można w leczeniu osób starszych niepełnosprawnych i niedołężnych, niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie dzieci. Kontakt z kotem osób leczonych poprawia ich nastrój, obniża lęk. Ragdolle to kociaki, które świetnie dogadają się z osobą starszą jak i z maleńkim dzieckiem. Popatrzcie na nasze kociaki!

Mały Bryan z Aliską ;) Na zdjęciu już spokojny, choć nim pojawiła się Aliska troszkę sobie popłakał

Dziadek z malutką Amelką.

WYGLĄD

Odmiany barwne ragdolli

*Colourpoint - koty w tej odmianie barwnej posiadają ciemne uszy, maskę na pyszczku, ogon i łapy

Wady: białe plamy na ciemniejszych częściach ciała

http://edwinacosme.canalblog.com/

*Bicolour - kot ma ciemne uszy, maskę, ogon. Na pyszczku bardzo często występuje maska w kształcie odwróconej litery V. Bicolory mają pokryte ciemnym kolorem od 1/4 do 1/2 powierzchni ciała. Resztę pokrywa kolor biały ( z lub bez białych plam na plecach. Kolor biały pożądany bez pojedynczych ciemniejszych włosów na białych partiach). Ciało jest nieco jaśniejsze od ciemnych znaczeń na uszach i ogonie. U kotów pręgowanych rysunek może być pręgowaniem klasycznym, tygrysim lub cętkowanym. Brzuch biały bez plam. Preferowane białe nogi. Nos u różowy, lub w innej odmianie barwnej (jasny), u szylkretek (kolorowe kotki np. rudo czarne jak nasza Alisa) jednolity kolor lub zmieszany z różowym. Lusterko nosa różowe z obramowaniem odpowiednim dla odmiany barwnej. Poduszeczki łap różowe lub odpowiednia dla odmiany barwnej, u szylkreta kolor może być wymieszany lub zmieszany z różowym.

Wady: białe plamy na ciemnych uszach lub ogonie

http://edwinacosme.canalblog.com/

*Mitted - ciemne umaszczenie ciała jak colourpointa dodatkowo z białą brodą, może wystąpić biała kreska na masce tzw. Blaze (jak u naszego kocura Elandira ). Białe rękawiczni na przednich łapach, na brzuchu biały pasek od brody aż po nasadę ogona ( bez przerw ciemnym kolorem! ciemnych kropek na białym pasku). Tylne łapy białe minimalnie do kolan, maksymalnie do połowy uda. Kolorowe plamy na tylnych kończynach są akceptowane.

Wady: Brak białej brody, brak białego paska na brzuchu, ciemne plamy na brzuchu lub białych rękawiczkach.

http://edwinacosme.canalblog.com/

PIELĘGNACJA

Sierść Ragdolla jest półdługa, ale jedwabista i pozbawiona podszerstka, co sprawia że utrzymanie jej w dobrym stanie nie jest trudne. Ragdolla najlepiej wyczesać raz w tygodniu, grzebieniem o różnym rozstawieniu ząbków, a następnie przejechać szczotką z włosiem. Zazwyczaj sam grzebień w zupełności wystarczy. W okresie linienia warto zwiększyć częstotliwość czesania. W przypadku naszych ragdolli, gdy widzimy, że zaczęło się intensywne zrzucanie sierści stosujemy kąpiel. Wtedy wszystkie martwe włosy pozostają w wannie a my mamy spokój na dużo dłużej. Ponad to Ragdoll jest takim kotem którego warto raz na jakiś czas posypać pudrem. Puder wchłonie nadmiar tłuszczu i brudu i bez potrzeby wkładania kota do wanny odświeży sierść. 

CIEKAWOSTKI

• Największą ciekawostką dotyczącą tej rasy jest fakt, że po wzięciu na ręce kot wiotczeje – a dokładnie wiotczeją jego mięśnie.
• Równie interesujący jest kod genetyczny Ragdolli, który nie pojawia się u żadnej innej rasy kotów.
• Ragdolle to rasa z patentem, co prawda już wygasłym, ale jednak. W 1975 roku pani Baker zgłosiła nazwę do urzędu patentowego. Patent wygasł w 2005 roku.
• Ragdolle bardzo lubią spać, wypoczywać na wznak, z brzuchem do góry i łapkami wyciągniętymi we wszystkie strony świata.

NIE KUPUJ KOTA W WORKU!

Tekst napisany z pomocą http://swiatkotow.pl